অলপতে এজন বিশিষ্ট শিল্পানুৰাগীয়ে মোক সুধিছিল-- ‘‘অসমত চিত্ৰকলাৰ এটা স্বকীয় শৈলী গঢ়ি নুঠাৰ কাৰণ কি বুলি ভাবা? তেওঁ হয়তো প্ৰশ্নটো সমসাময়িক শিল্পকলাৰ ভিত্তিত কৰিছিল৷ কিন্তু অসমত চিত্ৰকলাৰ এটা স্বকীয় শৈলী গঢ়ি উঠা নাছিল, সেয়া নহয়৷ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ নেতৃত্বত আৰু তাৰ প্ৰায় দুশ বছৰৰ পাছত আহোম আৰু দৰঙী ৰজাৰ পৃষ্ঠপোষকতাত অসমত এক চহকী চিত্ৰশৈলী গঢ় লৈ উঠিছিল৷ সেই সময়ত ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যত পুঠিচিত্ৰৰ লগতে সুকীয়া সুকীয়া শৈলীৰ চিত্ৰপৰম্পৰা গঢ়ি উঠিছিল৷ কিন্তু সেই সেই শৈলীৰ লগত শংকৰদেৱে প্ৰৱৰ্তন কৰা চিত্ৰশৈলীৰ শৰীৰাৱয়ৱ [Anatomy], বিভিন্ন অংগ-প্ৰত্যংগ, সাজ-পাৰ, মুদ্ৰা, প্ৰকাশভংগী, প্ৰাকৃতিক অনুষংগ আদিৰ যথেষ্ট পাৰ্থক্য লক্ষ্য কৰা যায়, যিয়ে অসমৰ পুথিচিত্ৰক এক স্বকীয় চিত্ৰশৈলী হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে৷ কিন্তু লগতে এইটোও সত্য যে এই শৈলীয়ে বিভিন্ন কাৰণত বিশেষ বিকাশ আৰু বহুল প্ৰসাৰ লাভ কৰিব নোৱাৰিলে৷ প্ৰথম কথা, এই চিত্ৰবোৰ আছিল উদ্দেশ্যধম¹ সাহিত্যপুথিৰ ব্যাখ্যাচিত্ৰ৷ সেই সময়ত পুথি এখনৰ প্ৰস্তুত প্ৰণালী আছিল অতি কষ্টকৰ, খৰচী আৰু সময় খোৱা কাম৷ কিতাপৰ পাত [সাঁচিপাত] হাতেৰে প্ৰস্তুত কৰি পুথিসমূহ হাতেৰে নকল কৰিবলগীয়া হৈছিল বাবে সিবোৰৰ বিষয়গত মূল্যৰ লগতে কায়িক মূল্যও কম নাছিল৷ তাতে যদি সেইবোৰ সচিত্ৰ হয়, তেন্তে সিবোৰ নকল কৰাটোও এক দুঃসাধ্য কাম৷ গতিকে পুথিচিত্ৰই প্ৰসাৰতা লাভ নকৰাৰ লগতে সাধাৰণ পাঠক-দৰ্শক তাৰপৰা বঞ্চিত হৈছিল৷ সিবোৰ ধম¹য় অনুষ্ঠান বা ৰজাঘৰতেই আৱদ্ধ হৈ থাকিল৷ এই সচিত্ৰ পুথিসমূহ উদ্দেশ্যধম¹ হোৱা হেতু আৰু শিল্পীসকল সেই বিষয়বোৰত অভ্যস্ত হোৱা বাবে ছবিক সাধাৰণ দৃষ্টিৰে চোৱা বা সাধাৰণ বিষয়ত অঁকাৰ বোধ এটা তেওঁলোকৰ গঢ়ি উঠা নাছিল৷ অন্যথা বিষয়ান্তৰলৈ গতি কৰিব পৰা পৰিৱেশ এটা সেই সময়ত গঢ়ি উঠা নাছিল৷ দ্বিতীয়তে ৰাজনৈতিক অস্থিৰতা, শত্ৰুৰ আক্ৰমণ, যুদ্ধ-বিগ্ৰহ আদিয়ে হয়তো সেইসময়ত চিত্ৰকৰসকলক নিজৰ কামৰ ধাৰাবাহিকতা ৰক্ষা কৰাত অসুবিধাৰ সৃষ্টি কৰিছিল৷ সেয়ে অসমৰ শিল্প-সাহিত্যত প্ৰায় ডেৰশ বছৰীয়া এক শূন্যস্থানৰ সৃষ্টি হ’ল৷ প্ৰায় দুটা শতিকাৰ পাছত সমগ্ৰ ভাৰতৰ লগতে অসমলৈয়ো ব্ৰিটিছসকলৰ যোগেদি চিত্ৰকলাৰ এক নতুন শৈলীৰ প্ৰৱেশ ঘটিল৷ এই শৈলী ব্ৰিটিছ ৰোমাণ্টিক শৈলী৷ বহু শিল্পীয়ে এই ধাৰাক পোনে পোনে গ্ৰহণ কৰিলে আৰু বহু শিল্পীয়ে ইয়াক স্বকীয় শৈলীৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাই এক সুকীয়া শৈলী নিমাৰ্ণ কৰিলে৷ পশ্চিমবংগত অবনীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ নেতৃত্বত গঢ়ি উঠা বংগীয় শৈলীকো এই নতুন ধাৰাই প্ৰভাৱিত নকৰাকৈ নাথাকিল৷ তিৰুবান্দপুৰম [কেৰালা]ত জন্মগ্ৰহণ কৰা ৰাজা ৰবি বামাৰ্ই ব্ৰিটিছ শৈলী আৰু ভাৰতীয় বিষয়বস্তুৰে এক অনন্য চিত্ৰধাৰাৰ সৃষ্টি কৰিলে৷